تصور عموم مردم از نوآوری، امری جدید و بهبودیافته است. اما همیشه این طور نیست. هر نوع ترکیبی از فعالیت‌های مختلف با فناوری که باعثِ بهبود عملکردهای موجود شود و قلمروی امور انجام‌شدنی را وسعت ببخشد، به نوعی «نوآوری» محسوب می‌شود. بسیاری از رویکردهای مهمی که در زندگی خود می‌بینیم، الزاما بهتر از چیزی نیستند که جایگزین آن شده‌اند، بلکه صرفا چیزی به قدر کافی مطلوب هستند که نسبت به موردِ پیشین، نتیجه‌ای مطلوب‌تر دارند و تا حدود قلمروی ممکن‌ها را وسعت داده‌اند.
نوآوری به این معنا، می‌تواند نقطه آغازگر رشد و توسعه باشد. مایکل رینور، نویسنده برجسته کانادایی در کتاب خود با عنوان «مانیفست نوآوران» می‌گوید شرکت‌هایی که با خلق یک ایده یا محصول خاص مرزها را جابه‌جا می‌کنند، همیشه نسبت به رقبای خود در سطحی بالاتر قرار دارند. ملموس‌ترین مثال او در این زمینه، صنعت کامپیوترهای شخصی است. زمانی که این وسیله‌ها وارد بازار شدند، حتی خوابش را هم نمی‌دیدند که توان رقابت با بدترین کامپیوترهای کوچک را داشته باشند. اما به مرور فرایند تکامل را طی کردند و به قیمتی معقول رسیدند، طوری‌که بازار آن‌ها را پذیرفت. حالا بسیاری از مصرف‌کنندگان اصلا کامپیوترهای کوچکی را که در گذشته استفاده می‌شد، نمی‌شناسند.
نوآوری در تکامل و قیمتِ این ابزار، جایی برای آن‌ها در بازار باز کرد. آیفون هم وقتی به بازار آمد، قیمتی بالا داشت. اما با نوآوری‌هایش نشان داد که می‌تواند «به قدر کافی مطلوب» باشد در نتیجه بازاری برای خودش شکل داد.
بیشتر بخوانید: مسیر نوآوری در دنیای بیمه
کیم بی‌کلارک، استاد مدیریت کسب‌وکار در دانشگاه هاروارد می‌گوید سه نوع متفاوت از نوآوری وجود دارد:
- «قدرت‌بخشی» شکلی از نوآوری است که در آن محصولات از «کالاهایی گران که در دسترس عده کمی هستند» به «کالاهای تولید انبوه که در دسترس عده زیادی هستند» تبدیل می‌شوند. در این شکل، بازار گسترش پیدا می‌کند و کالاهای بادوام به کالاهایی کم‌عمر و یک‌بارمصرف تبدیل می‌شوند.
- «پایداری» که در آن الزاما، جایگزینی برای محصول صورت می‌گیرد یعنی از یک مدل به مدلی بهتر می‌رویم اما در اساس و پایه، شباهت‌هایی وجود دارد. اکثر نوآوری‌های این روزها به همین شکل رخ می‌دهند.
- «بازدهی» هم شکل دیگری است که در آن هزینه‌های تولید یا توزیع کاهش پیدا می‌کند. یکی از نمونه‌های خوب در این زمینه، استفاده از اینترنت از طرف بیمه‌گرانِ اتومبیل است.
در رابطه با ارتباط میان نوآوری و بیمه همیشه مباحثی مطرح بوده‌است تا جایی‌که برخی ادعا کرده‌اند اصلا چنین رابطه‌ای وجود ندارد. اما بسیاری می‌گویند حتی همین استفاده معاصر صنعت بیمه از ابرداده‌ها برای کاهش هزینه و بهبود عملکرد هم نوآوری در این صنعت محسوب می‌شود.
اثرات اجتماعیِ برهم‌زنندگی در بیمه تا امروز کمتر بیان شده‌است. مثلا آتش‌سوزی بزرگ لندن در سال ۱۶۶۶ زمینه را برای شکل‌گیری نخستین شرکت بیمه لندن فراهم آورد. اگر تاریخ نوآفرینی محصولات بیمه‌ای را بررسی کنیم به تاریخ توسعه و تجارت انسانی می‌رسیم.
بیمه‌های عمر، حوادث، بیمه سلامت، بیمه کسب‌وکار و همه اَشکال مختلف بیمه که این روزها رواج یافته‌اند در حقیقت نمایانگر انقلاب تازه‌ای در این صنعت هستند. بیمه‌گران هر بار شاهد دشواری‌ها و خطراتی در زندگی افراد مختلف بوده‌اند به این فکر افتاده‌اند که شکل جدیدی از بیمه را به مشتریان خود عرضه کنند. خلاقیت به معنای واقعی!
این رویکرد نه فقط در صنعت بیمه محلی بلکه در سطح بین‌المللی هم تحولاتی را ایجاد کرده‌است. در واقع به کمک فناوری‌های نوین صنعت بیمه در سطح بین‌المللی بر پایه اعتماد پر و بال گرفته‌است. حتی مشتریان هم می‌دانند که می‌توانند به این صنعت اعتماد کنند و از پرداخت‌های آتی نگرانی نداشته باشند.
آن‌چه تا کنون از خلاقیت در صنعت بیمه گفته شد، مربوط به روزهای نخست تولد حضور فناوری در این صنعت بوده‌است. اما شکلی از نوآوری باید در این صنعت تزریق شود که به آن «نوآوری آشوبگر» می‌گویند. در این شکل، نظام موجود به کلی ویران می‌شود. یعنی آشوبی بزرگ در نظام بر پا خواهد شد. به دنبال آن، نظامی جدید بنا می‌شود که کاملا نوآورانه است. موج‌های جدید از نوآوری هم در راه است که صنعت بیمه باید از آن‌ها بهره‌مند شود.
این روزها صنعت بیمه کاملا متکی به نوآوری نیست اما این چیزی است که بازار از این صنعت تقاضا دارد. این رویکرد می‌تواند به هر شکلی باشد حتی به شکل «نوآوری آشوبگر»، اما از این مسئله تردیدی نیست که نوآوری باید در دستور کار قرار بگیرد تا صنعت بیمه در دنیای مدرن پیشرفت کند.
Read more: Technology Innovations in the Insurance Industry