نزدیک به یک قرن پیش آنفلوآنزای اسپانیایی در سراسر دنیا گسترش پیدا کرد و  بیش از 100 میلیون قربانی گرفت و خسارت‌های اقتصادی و اجتماعی فراوانی به جا گذاشت. اما این پایان ماجرای بیماری‌های همه‌گیر در دنیا نبود. از آن روزگار تا الان بارها و بارها بیماری‎های همه‌گیر جان میلیون‌ها نفر را تهدید کرده و کسب و کار و فعالیت‌های اقتصادی بسیاری از کشورها را تحت تأثیر قرار داده‌اند. با وجود پیشرفت چشم‌گیر علم پزشکی و بهبود روش‌های کنترل بیماری‌های عفونی حالا دیگر کار به جایی رسیده است که سازمان بهداشت جهانی شرایط اضطراری اعلام کرده و کرونا ویروس چنان به جان مردم دنیا ‌افتاده که شیوع ویروس ابولا، زیکا و سندروم تنفسی خاورمیانه با همه تلفاتی که داشتند در برابر آن سهل و ساده به نظر می‌رسند. هر چند که سایه سنگین ترس و هراس روزهای خطرناک شیوع آنها هنوز در یادها باقی است.

اگرچه مقامات سازمان‌های بهداشتی و اجرایی باید مسئولیت بیشترین اقدامات پیشگیرانه مورد نیاز برای محدود کردن اثرات بیماری‌های عفونی را بر عهده بگیرند اما این وسط سازمان‌ها و کسب و کارهای بزرگ می‌توانند با طرح برنامه‌ها واکنشی در راستای حمایت بیشتر از مردم و تمامیت مالی خود به مدیریت ریسک‌های پیش رو بپردازند که در این میان شرکت‌های بیمه در سرتا سر دنیا از این مسئله مستثنی نیستند.

شرکت‌های بیمه می‌توانند برای واکنش به بحران شیوع بیماری‌های واگیردار مانند آنچه که این روزها بر کل دنیا می‌گذرد، یک روش دوجانبه اتخاذ کنند. اهالی صنعت بیمه قادر خواهند بود با ایجاد استراتژی‌های آمادگی که واکنش اضطراری، تداوم کسب و کار و مدیریت بحران و ارتباطات بحران را پوشش می‌دهد، شروع کنند و در کنار آن با توانایی نظارت پیشرفته بر روند شیوع بیماری و درک پتانسیل‌های تأثیر آن برنامه‌هایی برای ادامه فعالیت‌ها به رغم تمام محدودیت‌های حضور فیزیکی و سفر و … فراهم کنند.

شرکت‌های بیمه باید بدانند که چگونه در شرایط بحرانی، مانند اپیدمی ویروسی که به جان هزاران نفر از مشتریان آنها افتاده است واکنش عملی داشته باشند و تغییرات لازم را در بیمه نامه‌های خود اعمال کنند طوری که در کمترین زمان ممکن هم آسودگی خیال مشتری نگران به دست بیاید و هم راهکارهایی مناسب برای مدیریت ریسک روزهای پرخطر آینده در اختیار داشته باشد.

شیوع بیماری و وظیفه شرکت‌های بیمه

آمادگی شرکت‌های بیمه برای مدیریت شیوع بیماری‌ها یا همان چیزی که در فرهنگ لغت این صنعت به «بیمه بیماری‌های مسری» شناخته می‌شود شامل واکنش اضطراری، تداوم کسب و کار، مدیریت بحران و ارتباطات بحران است. این شرکت‌ها در شرایط خاص بیماری‌های مسری نه تنها باید روند پیشرفت بیماری در منطقه خاص خود و حتی کل دنیا را زیر نظر داشته باشند که باید به مرور، تمرین و به‌روزرسانی برنامه‌های واکنشی خود در قالب‌های پوشش‌های ارائه شده بپردازند. این برنامه‌های واکنشی همگی در قالب مدیریت بحران و ارتباطات بحران و تداوم کسب و کار جمع می‌شوند. در این رابطه لازم است که شرکت‌های بیمه به دنبال پاسخ چند سؤال مهم باشند. از جمله:

• کدام محصول یا خدمات بیشترین ارزش را دارند و چطور ممکن است با شیوع بیماری تحت تأثیر قرار بگیرند؟
• آیا طرح‌های شرکت در صورت بسته شدن مرزها، محدودیت‌های مسافرتی یا کاهش صادرات کالاهای خاص عمل خواهند کرد؟
• اگر افراد حیاتی‌ شرکت از دست بروند یا اگر کارکنان مجبور به انجام دورکاری شوند، چه باید کرد؟
• آیا ترس از عفونت روی مشتری‌های اصلی تأثیر خواهد داشت؟ آن‌ها ممکن است چه واکنش‌هایی داشته باشند و شرکت چه امکاناتی برای کاهش ترس آنها دارد؟
• شرکت بیمه چطور باید با نهادهای دولتی و مراجع دیگر در زمان بحران بیماری هماهنگ و وارد تعامل شود؟
• بهترین و موثرترین واکنش شرکت در این بحران چه خواهد بود؟

شرکت‌های بیمه باید در نظر داشته باشند که در تبیین واکنش‌های خود در برابر بیماری‌های همه‌گیر به طور واضح و روشن به برآورد امکانات در سطوح مناطق مختلف درگیر توجه داشتند تا بتوانند بسته به شرایط هر منطقه‌ای برای مشتریان خود محصولی را تعیین کنند. واضح است که یک پوشش یکسان در مناطق مختلف با بُعد سرایت متفاوت نمی‌تواند نیازهای همه بیمه‌گذاران را برآورده کند.

در این میان استفاده از فناوری‌های روز می‌تواند راهکارهایی مناسب برای واکنش سریع و ارائه محصولی بسته به شرایط روحی و روانی بیمه ‌گذاران و نیازهای فیزیکی آنها در اختیار قرار دهد. کما این که در زمان شیوع کروناویروس طی دو ماه شرکت‌های بیمه و اینشورتک های بیمه در چین و کشورهای اطراف نه تنها مغلوب شرایط حاضر و موج ترس همه‌گیر آن نشدند که بلکه با اقداماتی در خور توانستند حداقل نیاز مردم را در شرایط بحران برطرف سازند.