شرکت‌های بیمه و استارتاپ‌ها تفاوت‌های زیادی در ساختار و فرآیند‌های خود دارند؛ به همین دلیل همکاری آن‌ها با چالش‌هایی همراه است. هیچ سازوکار مشخصی برای همکاری این دو گروه مشخص نشده است؛ اما به گزارش رسمی موسسه تحقیقاتی PWC سه مدل نوآوری سازمانی وجود دارد که باعث ایجاد ارتباط موثر بین شرکت‌های بیمه‌ای و اینشورتک‌ها می‌شود. این مدل‌ها عبارت‌اند از:

مدل نوآوری

مرکز نوآوری، ساختاری در سطح شرکت است که فرصت‌های نوآوری و نیازهای داخلی سازمان را با نوآوری‌های خارجی پیوند می‌دهد. در این مراکز متخصصانی حضور دارند تا محصولات و خدمات جدید نوآورانه‌ای را تحت برند این شرکت به بازار عرضه کنند.

مدل مرکز رشد

یک مرکز رشد می‌تواند با شناسایی فرصت‌های جدید و توسعه راهکارهای مرتبط، نوآوری را از ایده تا محصول نهایی سوق دهد. گرچه به بودجه و منابع سرمایه‌گذاری چشمگیری نیاز دارد؛ اما به شدت در رفع مشکلات پیچیده و تدوین رویکردهای جدید برای آنها موثر است.

مدل سرمایه‌گذاری خطر‌پذیر استراتژیک

در این مدل، شرکت بیمه از طریق خرید سهام یا عناصر اصلی استارتاپ با او همکاری می‌کند. این نوع سرمایه‌گذاری روشی موثر برای توسعه کارآفرینان خاص است و راهی برای استخراج ارزش از سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک تلقی می‌شود.

هر کدام از این روش‌های مزایای خود را دارند و شرکت‌ها می‌توانند از ترکیب آن‌ها استفاده کنند. همه شرکت‌های بیمه برای ارزیابی ایده استارتاپ‌ها، از مدل اثبات ارزش (Proof of Concept) استفاده می‌کنند. با استفاده از این مدل می‌توان ارزش بالقوه ایده را آزمایش کرد و در عین حال به کسب تجربه و داده‌های جدیدی برای تامین سرمایه‌گذاری در مقیاس بزرگتر رسید.