آیا می‌توانید دنیایی را تصور کنید که رویای اکوسیستم‌های باز حقیقت داشته باشد؟ دنیایی که در آن پلتفرم‌های جمعی بیمه ما با هم تبادل نظر دارند؟ دنیایی که در آن صنعت بیمه به خاطر کار گروهی سریع ترو بهتر از هر زمانی پیش می‌رود؟ مانند رویکردی که این روزها بین  Oasis و Simplitium  و … جریان دارد. این فقط یک رؤیا نیست. حقیقتی شدنی است. رد و بدل کردن داده‌ها بین پلتفرم‌ها مساله خارق العاده ای نیست. یک کار بنیادی است برای بقای طولانی مدت هر مرجعی در صنعت بیمه. از بیمه گر و کارگزار گرفته تا ارائه دهندگان راهکارها و ….

این روزها صنعت بیمه به طور فزاینده‌ای به اکوسیستم‌های باز نیازمند است. بیمه به اکوسیستم‌ها وابسته است و نیازمند به همکاری‌های بیشتر برای غلبه بر ناکارآمدی و کاستی‌ها. امروز شرکت‌های پیشتاز در حال پیشرفت در این مسیر هستند. به تازگی شرکت لوید اعلام کرد که پس از زیان 1 میلیارد دلاری در سال 2018 میلادی به دنبال افزایش کارآیی بیشتر از طریق اکوسیستمی از محصولات و خدمات است که تمامی شرکت‌کنندگان در بازار به آن دسترسی داشته باشند. چرا که تجربه به این شرکت  نشان داد که یک سیستم یک پارچه نمی‌تواند ضامن موفقیت باشد.

نوآوری سریع در مدیریت ریسک نیازمند سیستم‌هایی است که انعطاف پذیر، مقیاس پذیر و برای هر گونه تغییری طراحی شده‌ باشد و از همه مهم‌تر در همکاری تنگاتنگ با تمامی کسانی که در این صنعت فعالیت می‌کنند.

تعامل متقابل کارآیی می‌آورد

در صنعت بیمه باید به دنبال راه‌هایی برای دستیابی به بهره‌وری از طریق ایجاد ارتباط داده‌ای بین سیستم‌های اصلی  بود. اگر حق بیمه‌ها پایین است دنبال راه‌هایی برای حذف ضایعات در سیستم بود نه این که چگونه پول بیشتری ذخیره کرد. به این نکته توجه کنید: تحلیلگران اطلاعات چقدر زمان صرف به دست آوردن اطلاعات کلیدی از  رکوردهای سیستم‌های مختلف می‌کنند؟ یا حتی بیمه گرها هم همین طور.

اصلاً بیایید فکر کنید که کسب و کار شما برای رسیدن به این اطلاعات کلیدی چه هزینه‌ای صرف می‌کند؟ طبق گزارش کاسپرسکی شرکت‌های بیمه 30 تا 40 درصد از زمان خود را برای امور اجرایی نظیر تجزیه و تحلیل دستی داده‌ها یا دسته بندی آنها صرف می‌کنند. کاری ناکارآمد و اضافی که ریسک خطا را فقط زیاد می‌کند. با این حال انجام این کارهای اجرایی استانداردی معمول در گردش کار صنعت بیمه تلقی می‌شود. کاری که زیان آن به مرور بیشتر از کارآیی‌اش است.

حالا تصور کنید که تحلیلگران بتوانند داده‌ها را به طور یکپارچه از سیستم به سیستم دیگر منتقل کنند آن هم فقط با فشار یک دگمه. به حتم دنیا جای بهتری می‌شود. این که سیستم‌های اصلی با هم مراوده داشته باشند تا بیمه گرها بتوانند به بهره وری بیشتری برسند و بهترین چیزی  را که هر ارائه‌دهنده‌ای پیشنهاد می‌دهد، انتخاب کنند. این اتفاق در دنیا بعید نیست. هم اکنون شرکت‌های بزرگ بیمه‌ای دنیا در حال استفاده از این اکوسیستم باز هستند، فن آوری مدرن امروز و راهکارهای طراحی‌شده کارامد می‌تواند به صنعت بیمه این امکان را بدهد که سیستم‌های دارای ارزش‌های نابرابر را به راحتی ادغام کنند. این تنها راهی است که بیمه در سال 2020 پیش رو دارد.

صنعت بیمه با وجود بازار رقابتی معروفش دیگر به جایی رسیده که از همکاری  با رقبا برای رسیدن به منفعت بیشتر استقبال می‌کند. فرصت‌های تجاری بیشتر در گرو مراوده با رقباست و این وسط نوآوری در صنعت بیمه کار را به جایی رسانده که رقیب در عوض پس زدن رقیب دیگر او را به همکاری وارد بازی می‌کند.

تعامل متقابل دقیقاً ممکن است!

شاید فکر کنید که این موضوع غیرممکن است – یا شاید این قابلیتی که از آن حرف زده می‌شود نیازمند تغییرات زیادی است که زیربنای بازار رقابتی بیمه را به هم می‌ریزد. دیکی ویتاکر از Oasis می‌گوید: «غیرممکن نیست چرا که دقیقاً ممکن است!» او سال گذشته در یک کنفرانس تغییرات اقلیمی بیان کرد: «آنچه که برای حل مشکلات بزرگ لازم داریم به فرهنگ حاضر ما ربطی ندارد. دیدگاه ما و تجربه ما مهم است. ما باید به دیگران نگاه کنیم. شاید آنها روشی برای حل مشکل در نظر می‌گیرند که می‌تواند روش ما را نیز تغییر دهد.»

بنابراین اگر شما هم از شراکت‌ها و اکوسیستم‌های خلاق بهره نمی‌گیرید شاید زمان آن رسیده است که به این نکته بیشتر فکر کنید که تمامی این‌ها راهی کاملاً امکان پذیر برای قابلیت‌های بیشتر شما هستند.

واقعیت اکوسیستم‌های باز

ما در دوره‌ای هستیم که راهکارهای شما به اندازه همه روابطتان می‌تواند قدرتمند باشد. تعامل متقابل نام بازی جدید است. ما باید سیستم‌های کارآمدی برای تعامل با رقبا پیدا کنیم. انجام این کار یک تغییر مرحله‌ای بزرگ برای صنعت بیمه است که فقط از طریق نوآوری می‌توان به آن دست یافت. شاید زمانی یک اکوسیستم باز یک رؤیا بود اما حالا دیگر یک واقعیت است. یک واقعیت روشن که به مدد خلاقیت و نوآوری در صنعت بیمه در مسیر خوبی به جریان افتاده است. شرکت لوید را به خاطر بیاورید. درست زمانی وارد تغییری هدفمند شد که دیگر وضعیت فعلی برایش قابل تحمل نبود.

دیگر زمان آن رسیده که به شرکای خود دسترسی داشته باشد و به آنها بگویید که برای موفقیت به چه چیزهایی نیاز دارید. الزامات خود برای قابلیت همکاری را توضیح دهید. تغییراتی اعمال کنید که القا کننده نوآوری باشد.  به قول ادوارد د بونو استاد تفکر خلاق، سیستم‌ها همیشه توسط آن دسته از افرادی حمایت می‌شوند که هوش کافی دارند اما نوآوری نه. سیستم‌ها را به مغزهای نوآور بسپارید  و از اکوسیستم باز نترسید.